EMDR

Wanneer iets moeilijks gebeurt, kan de gebeurtenis vast komen te zitten in het zenuwstelsel: de oorspronkelijke beelden, geluiden, gedachten, emoties en fysieke sensaties.

Onverwerkte, lichamelijk opgeslagen ervaringen/herinneringen hebben een invloed op de huidige gedachten, emoties en gedragingen.

Het basisidee is dat er een ingeboren systeem is dat informatie verwerkt maar geblokkeerd is door een traumatische gebeurtenis of chronische stressoren. Het EMDR-protocol en de bilaterale stimulatie stellen het informatieverwerkingssysteem in staat zijn functie te hervatten en de informatie te verwerken in de richting van een adaptieve oplossing. Er wordt terug een link gemaakt met positieve hulpbronnen. Dit resulteert in een nieuw evenwicht op vlak van emoties, gedachten en lichamelijk functioneren.

De dubbele aandacht van de bilaterale stimulaties (oogbewegingen, tikken, geluiden) is slechts één element van de EMDR-therapie.

Vroegere gebeurtenissen, actuele triggers en de gewenste toekomst maken deel uit van een volledige EMDR-behandeling.

EMDR is aangewezen bij:

• Acuut trauma (aanslag, ongeval, overval, plots overlijden van een dierbare…)

• Posttraumatische stress (geweld, misbruik, …)

• Complex trauma door langdurige chronische stressoren

• Angsten

• Dwang

• Depressie

• Stress en verwerkingsproblemen mbt. een negatieve levenservaring in heden of verleden

• Rouw rond verlieservaring van een belangrijk persoon of werk

• Faalangst / angst voor toekomstige gebeurtenis

• Probleem met eigenwaarde